Συνάδελφοι καλησπέρα. Ήθελα να ρωτήσω το εξής: Σύμφωνα με το άρθρο 56 του Ν.4249/2014 ορίζονται τα ακόλουθα:
Θέσπιση ποινικών κυρώσεων εις βάρος όσων συντελούν στη λειτουργία επιχειρήσεων στις οποίες επιβλήθηκε σφράγιση: «Όποιος το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο ισχύει η σφράγιση επιχείρησης που επιβλήθηκε με απόφαση αρμόδιας αρχής λειτουργεί ή συντελεί στη λειτουργία της παρέχοντας υπηρεσία ή συνδρομή με οποιαδήποτε ιδιότητα ή σχέση εργασίας, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών. Η ποινή δεν μετατρέπεται, ούτε αναστέλλεται και η έφεση σε κάθε περίπτωση δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Όποιος παραβιάζει με οποιονδήποτε τρόπο σφραγίδα που έχει θέσει η αρχή για παράβαση της εν γένει φορολογικής νομοθεσίας τιμωρείται με την ποινή του άρθρου 178 ΠΚ».
Σε περίπτωση λοιπόν που ιδιώτης-καταστηματάρχης παραβιάζει τη σφραγίδα που τέθηκε σε Κ.Υ.Ε. και κατά τη διάρκεια του ελέγχου διαπιστωθεί παράλληλα λειτουργία της επιχείρησης, ευνόητο είναι ότι, κατά τον πρώτο έλεγχο θα ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία για παραβίαση σφράγισης (178 Π.Κ.) και για άρθρο 56 Ν.4249/2014 (εάν έχει πραγματοποιηθεί και προσωρινή αφαίρεση της αδείας ιδρύσεως και λειτουργίας, και για αυτό). Τα αδικήματα συρρέουν μεταξύ τους, σωστά έως εδώ; (δεν εξετάζω το είδος της συρροής, ας αποφανθεί το δικαστήριο για αυτό).
Γιατί λοιπόν ο νομοθέτης το τυποποιεί πλέον ως ιδιώνυμο αδίκημα, αφού εμείς μόλις τον πάρουμε αυτόφωρο για αποσφράγιση το ξανασφραγίζουμε άμεσα και εάν το ξανααποσφραγίσει ξανά αυτόφωρο με επανασφράγιση κ.ο.κ. Τουτέστιν, δεν καταλαβαίνω που αποσκοπεί αυτή η ρύθμιση αφού τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ως προς το ζήτημα της παράνομης λειτουργίας (ευνόητο είναι ότι δεν εξετάζουμε την ουσιώδη προσθήκη που αφορά κατά βάση αυτό που μας βολεύει, ήτοι την σύλληψη των «συνεργών», άρα όλο το προσωπικό μέσα κ.λ.π.).
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.