Στο «σκαμνί» μορμόνα μαμά που φέρεται να σκότωσε τα παιδιά της γιατί πίστευε ότι ήταν «ζόμπι»
Εικόνα
17:19 | 11/04/2023
Ξεκίνησε η πολύκροτη δίκη της Λόρι Βάλοου, η οποία κατηγορείται για τη δολοφονία των δύο παιδιών της και της πρώην συζύγου του άντρα της, στο Boise του Αϊντάχο. Η 49χρονη Vallow, κατηγορείται για φόνο πρώτου βαθμού, για τον θάνατο της κόρης της Tylee Ryan, 16 ετών, και του γιου Joshua “JJ” Vallow, επτά ετών.
Τα παιδιά εθεάθησαν για τελευταία φορά ζωντανά τον Σεπτέμβριο του 2019 ενώ τα πτώματα τους βρέθηκαν θαμμένα στην ιδιοκτησία του νέου συζύγου της Vallow, Chad Daybell στο Αϊντάχο τον Ιούνιο του 2020. Όπως μεταδίδει η New York Post, η Vallow κατηγορείται επίσης για τη δολοφονία της πρώτης συζύγου του άντρα της, Tamm, η οποία πέθανε ξαφνικά στον ύπνο της τον Οκτώβριο του 2019. Η Vallow δήλωσε αθώα για όλες τις κατηγορίες σε μια δραματική υπόθεση που περιλαμβάνει μια σειρά από φόνους, ανεξήγητους θανάτους και περίεργες λατρευτικές πεποιθήσεις σχετικά με τους θανάτου και τα «ζόμπι».
Η επιλογή της κριτικής επιτροπής πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Δικαστήριο της κομητείας Ada, με μια ομάδα 1.800 πιθανών ενόρκων που τελικά περιορίστηκε σε 12 και έξι αναπληρωτές την Παρασκευή. Καθώς η δίκη ξεκινά, η Vallow θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τους παππούδες του JJ αφού ο δικαστής Steven Boyce αρνήθηκε το αίτημά της να τους απαγορεύσει από την αίθουσα του δικαστηρίου.
Φίλοι της Καλιφορνέζας που ανατράφηκε ως μέλος της Εκκλησίας των Μορμόνων , τη θεωρούσαν μια υπέροχη μητέρα που λάτρευε τα παιδιά της. Αρκετοί τη θυμούνται ως εξαιρετικά χαρισματική γυναίκα, που τραβούσε σαν μαγνήτης το ανδρικό ενδιαφέρον (εξ ου και οι γάμοι της) αλλά και την αφοσίωση των ανθρώπων που την περιέβαλλαν. Οι Αρχές πιστεύουν ότι κατάφερε να πείσει ακόμα και τον αδελφό της να δράσει ως εκτελεστής για λογαριασμό της, για να ξεφορτωθεί τον πρώην άντρα της. Το συμβάν-σταθμός στη ζωή της Βάλοου υπήρξε, η γνωριμία (και ο επακόλουθος γάμος της) με τον Τσαντ Ντέιμπελ, τον 5ο και σημερινό σύζυγό της. Ο Μορμόνος podcaster και συγγραφέας ήταν επικεφαλής μιας υπο-ομάδας «πιστών» που είχαν εμμονή με τη Δευτέρα Παρουσία και βιβλία του περιστρέφονταν γύρω από επιθανάτιες εμπειρίες, δαίμονες και – φυσικά – την Ημέρα της Κρίσης.
Η Βάλοου και ο Ντέιμπελ γνωρίστηκαν σε ένα event το 2018, όταν ήταν και οι δύο παντρεμένοι με άλλοι άτομα, όμως αυτό δεν τους εμπόδισε από το να ερωτευτούν και να συνάψουν δεσμό. Όταν η Βάλοου μετακόμισε στο Άινταχο με τα δύο παιδιά της – τη βιολογική της κόρη Ταϊλί Ράιαν και τον υιοθετημένο γιο της Τζόσουα «Τζέι-Τζέι» Βάλοου – για να είναι μαζί με τον αγαπημένο της (τον οποίο τελικά θα παντρευόταν), το ζευγάρι φέρεται να αποφάσισε ότι τα παιδιά είχαν καταληφθεί από μοχθηρά πνεύματα και είχαν μετατραπεί σε «ζόμπι», γι’ αυτό και «έπρεπε να πεθάνουν»!
Σύμφωνα με τα δύο βιβλία που έχουν γραφτεί για την υπόθεση αλλά και δικαστικά έγγραφα που επικαλείται η New York Post, το διαταραγμένο ζευγάρι φέρεται να πίστευε ότι υπάρχουν δαιμονικά πνεύματα που καταλαμβάνουν τα σώματα ανθρώπων, και ότι ο μόνος τρόπος να «ελευθερωθούν» αυτές που ψυχές που «εξορίζονται» στο καθαρτήριο είναι να πεθάνει το θνητό σαρκία τους, που έχει μετατραπεί σε «ζόμπι».
«Με βάση όσα πίστευε, οι ψυχές των παιδιών της ήταν παγιδευμένες» είπε την περασμένη εβδομάδα στο News Nation μια φίλη της Βάλοου, που αναφέρεται στο ρεπορτάζ με το ψευδώνυμο «Τζες». «Δεν μπορούσαν να πάνε στον παράδεισο, ούτε να επιστρέψουν στο σώμα τους. Ο μόνος τρόπος να πάνε στον παράδεισο ήταν να σκοτώσεις το σώμα. Για τους ανθρώπους που έχουν αυτά τα πιστεύω, το να σκοτώσεις τα παιδιά είναι μια πράξη ελέους. Όσο αρρωστημένο και ακατανόητο είναι αυτό σαν ιδέα, εξηγεί πώς ένας άνθρωπος που υπήρξε για χρόνια γλυκός και τρυφερός μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο». Παρά τη σύλληψή της, η Βάλοου δεν έδειξε ποτέ φοβισμένη, μετανιωμένη ή θλιμμένη για τα νεκρά παιδιά της. Τόσο εκείνη όσο και ο Ντέιμπελ δηλώνουν αθώοι ως προς τον φόνο της 16χρονης Ταϊλί και του 7χρονου «Τζέι-Τζέι» αλλά και ως προς άλλες κατηγορίες, που περιλαμβάνουν συνωμοσία και απάτη για τον θάνατο της πρώην συζύγου του συγγραφέα.
