Δεν έκρυψα ποτέ την αγάπη μου για τις ΗΠΑ. Την χώρα που με αξίωσε ο θεός να σπουδάσω, να ζήσω και να λατρέψω για την προσφορά της στην ανθρωπότητα. Την χώρα που θεωρώ «φάρο», όταν όλα πηγαίνουν στραβά.
Παρόλα αυτά, δεν μπορούσα ποτέ να ανεχτώ την βάναυση εισβολή Αμερικάνικων εθίμων στην ελληνική κουλτούρα.
Ποτέ δεν γιόρτασα... Halloween στην Αθήνα. Ποτέ δεν πήγα σε… Thanksgiving Dinner στο Παγκράτι….
Θεωρώ αυτές τις πρακτικές -που για την δική μας κουλτούρα δε σημαίνουν απολύτως τίποτα- το λιγότερο «ρηχές», κενές περιεχομένου.
Παρόλα αυτά, θα κάνω μια εξαίρεση και σήμερα θα υιοθετήσω μια Αμερικανική πρακτική, μέρες που είναι.
Αυτή των New Year’s Resolutions. Διότι από εκεί κάτι μπορεί να βγει, από το Halloween δύσκολο… εκτός αν ταυτιζόμαστε περισσότερο με τον… Κάτω Κόσμο και τις χαμένες ψυχές…
Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε.
Για το 2026 που μας χτυπά την πόρτα, σκοπεύω:
- Να μην επιτρέψω στον κάθε μισότρελο, ψεκασμένο και εμπαθή να με παρασύρει σε ιστορίες με ξυλόλια, χαμένα βαγόνια και παραμύθια χωρίς Δράκο. Θα συνειδητοποιήσω ότι οι έννοιες του σκεπτόμενου και του συνωμοσιολόγου δεν ταυτίζονται και δε θα βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα βασισμένα στο θυμικό μου. Η χώρα μου εφηύρε την έννοια της λογικής, θα προσπαθήσω να το θυμάμαι πιο συχνά.
- Να αντιληφθώ ότι από την στιγμή που εγώ δεν είμαι ο τέλειος πολίτης, δεν είναι δυνατόν να ζητώ τελειότητα από τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό μου. Θα ζητώ εργατικότητα, επάρκεια και σύγχρονη νοοτροπία.
- Να κρίνω και να ψηφίζω με μετρήσιμα μεγέθη και στοιχεία, απαιτώντας λογοδοσία και όχι ανέξοδο συναίσθημα, φωνές και τοξικότητα που δεν οδηγούν πουθενά.
- Να κοιτάζω στον καθρέφτη και να ασχολούμαι με τις δικές μου ευθύνες, πριν δείξω με το δάχτυλο τον απέναντι.
- Να ασχολούμαι με την δική μου ζωή και πώς θα την βελτιώσω και όχι με…την κατσίκα του γείτονα.
- Να διαβάζω περισσότερο και να μιλάω λιγότερο, να επιλεγώ τις πηγές ενημέρωσής μου με κριτήρια την αξιοπιστία και όχι τους πηχυαίους τίτλους.
- Να αντιληφθώ ότι τα social media δεν είναι η βέλτιστη πηγή ενημέρωσης.
- Να βελτιώνομαι σε κάθε παράμετρο τη ζωής μου, έστω ελάχιστα κάθε μέρα, να φροντίζω και το πνεύμα μου και το σώμα μου, ως τον Ναό που το στεγάζει.
- Να μάθω να ξεχωρίζω την διαφορά της παληκαριάς από το νταηλίκι.
- Να σέβομαι τους πιο αδύναμους από μένα, διότι εκεί φαίνεται η ποιότητα και το μεγαλείο ψυχής.
- Τέλος, να προσπαθήσω να κάνω πρώτος τις αλλαγές που απαιτώ από την κοινωνία. Αν θέλω αξιοκρατία, ας κάνω εγώ πρώτος αξιοκρατικές επιλογές και να μη στηρίζω μόνο τους κολλητούς μου. Αν θέλω δικαιοσύνη, ας γίνω εγώ πιο δίκαιος στις καθημερινές μου συναλλαγές. Αν θέλω ανθρωπιά, ας μη θυμάμαι την δική μου μόνο τα Χριστούγεννα…
Μπορώ να συνεχίσω, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι χρειάζεται. Τα μισά μόνο να καταφέρω να πετύχω, θα είμαι ικανοποιημένος…
Εσείς;
Καλή Χρονιά!
*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.
Πηγή: liberal.gr