Γράφει ο Ιωάννης Πεχλιβανάκης
Αγαπημένοι συνάδελφοι,
κλείνουμε αισίως 27 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας από εκείνη την αξέχαστη Παρασκευή, όταν δώσαμε τον όρκο μας στις έδρες των τοπικών Διευθύνσεών μας.
Μια σειρά 2.200 και πλέον συναδέλφων, που τότε ξεκινούσαμε δειλά με ένα απλό «γεια», και με τα χρόνια χτίσαμε δεσμούς ζωής: φιλίες, γάμους, κουμπαριές.
Όνειρα, προσδοκίες και ανυπομονησία για το άγνωστο ήταν ο καμβάς του μυαλού κάθε δόκιμου εκείνης της εποχής.
Σήμερα, 27 χρόνια μετά, κοιτάζοντας πίσω, βλέπουμε μια Αστυνομία που έχει αλλάξει σε πολλά, αλλά και που διατηρεί, δυστυχώς, αναλλοίωτα ορισμένα προβλήματα με την ελπίδα πως στα επόμενα οκτώ χρόνια που απομένουν, κάποια από αυτά θα βρουν τη λύση τους.
Η σειρά μας αριθμεί σήμερα συναδέλφους που υπηρετούν ως Ανθυπαστυνόμοι, άλλους που μέσω της Σχολής Αξιωματικών έχουν φτάσει στις θέσεις των Υποδιευθυντών, και άλλους που προήχθησαν μέσω ΤΕΜΑ στον βαθμό του Αστυνόμου. Αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη μιας γενιάς που υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος.
Δυστυχώς, κάποιοι συνάδελφοι δεν είναι πια μαζί μας· στο προσκλητήριο της Σχολής, τα ονόματά τους δεν θα ακουστούν ξανά με το «παρών». Τους θυμόμαστε πάντα με τιμή και συγκίνηση.
Εύχομαι υγεία σε όλους μας, στις οικογένειές μας και σε ολόκληρη την Αστυνομική Οικογένεια.
Υ.Γ. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ένα reunion στα 30 χρόνια , τουλάχιστον εμείς, οι απόφοιτοι της Σχολής Ξάνθης, εκπαιδευτικής σειράς 1998–2000.
Με εκτίμηση,
Πεχλιβανάκης Ιωάννης
Αντιπρόσωπος ΠΟΑΣΥ