Με τον εύστοχο τίτλο «Σπάζοντας τη Σιωπή – Η Τέχνη και ο Λόγος ενάντια στην Ενδοοικογενειακή Βία», πραγματοποιήθηκε μια σημαντική ενημερωτική ημερίδα στο Παλαιό Δημοτικό Σχολείο Καλαμακίου έπειτα από πρωτοβουλία του Εξωραϊστικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου.
Ρεπορτάζ: Κέλλυ Σαουάχ-Μαραγκουδάκη
Διαβάστε επίσης
Σε έναν κατάμεστο προαύλιο, με την ατμόσφαιρα να είναι φορτισμένη και τις σιωπές να μιλούν περισσότερο από τις λέξεις, αυτό που συγκίνησε ήταν η ανθρώπινη παρουσία.
Ανάμεσά τους και πολλοί άνδρες. Σύζυγοι, πατέρες, σύντροφοι, φίλοι, αδερφοί. Άνθρωποι που δεν ήρθαν να πουν, αλλά να ακούσουν, να νιώσουν, να καταλάβουν. Να σταθούν παρόντες – σε ένα ζήτημα που δεν είναι «γυναικείο». Είναι ανθρώπινο.
Η ημερίδα είχε ενημερωτικό και βαθιά κοινωνικό χαρακτήρα, με στόχο να ευαισθητοποιήσει την τοπική κοινωνία και να σπάσει τα ταμπού γύρω από τη βία πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Κεντρικοί ομιλητές ήταν αστυνομικοί από το Τμήμα Ενδοοικογενειακής Βίας Κορίνθου, οι οποίοι παρουσίασαν σοκαριστικά στοιχεία αλλά και πολύτιμα νομικά εργαλεία για την προστασία των θυμάτων.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι από το Συμβουλευτικό Κέντρο Κορίνθου, οι οποίοι ανέλυσαν τον ψυχολογικό και κοινωνικό αντίκτυπο της βίας. Έδωσαν έμφαση στην ανάγκη ενδυνάμωσης των θυμάτων και ενημέρωσης της κοινωνίας, ξεκαθαρίζοντας πως "κανένας δεν είναι μόνος" απέναντι στον φόβο.
Πλάι σε πολίτες κάθε ηλικίας, άνδρες και γυναίκες, παρόντες ήταν και άνθρωποι της τέχνης: ποιητές, ζωγράφοι, δημιουργοί που γνωρίζουν πως η βία δεν αποτυπώνεται μόνο στα νούμερα αλλά και στις σκιές των ψυχών. Η παρουσία τους έδωσε έναν ουσιαστικό τόνο, πως η Τέχνη μπορεί να αποτελέσει το φως στο σκοτάδι της κακοποίησης.
Η βία δεν ξεκινά με το χτύπημα
Η βία δεν αρχίζει όταν σηκώνεται το χέρι. Ξεκινά από τις φωνές που σπάνε τη σιωπή, τις ειρωνείες που γίνονται καθημερινότητα, τις σιωπές που πονάνε περισσότερο απ' όλα. Από τον έλεγχο. Τη ζήλια. Την κτητικότητα που βαφτίζεται "αγάπη". Από την απομόνωση, που σιγά-σιγά σβήνει τη φωνή του θύματος.
Και δυστυχώς, πολλές φορές, το θύμα δεν γνωρίζει καν ότι κακοποιείται.
Ο κύκλος της βίας
Η κακοποίηση δεν είναι πάντα συνεχής – αλλά είναι κυκλική. Ένταση, ξέσπασμα, μετάνοια, ηρεμία. Και μετά ξανά. Το θύμα ελπίζει. Ο θύτης υπόσχεται. Η επανάληψη παγιδεύει.
Η σιωπή των παιδιών, η ντροπή της κοινωνίας
Πόσα παιδιά παριστάνουν ότι κοιμούνται για να μην ακούσουν;
Πόσα σιωπούν, νομίζοντας πως έτσι πρέπει;
Η παιδική σιωπή δεν είναι αθώα. Είναι σημάδι ενός κόσμου που απέτυχε να τα προστατεύσει.
Η σιωπή είναι η ντροπή της κοινωνίας.
Αριθμοί που σοκάρουν και δεν λένε όλη την αλήθεια
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Τμήματος Ενδοοικογενειακής Βίας της Κορίνθου, το 2023 καταγράφηκαν 11.589 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας πανελλαδικά.
Το 2024, ο αριθμός εκτοξεύτηκε στις 22.080 υποθέσεις. Μιλάμε για αύξηση 91%.
Ενώ, περίπου 200 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σημειώθηκαν μέχρι τον Ιούνιο του 2025 με 120 συλλήψεις μόνο στην Κορινθία.
Και όμως, οι αριθμοί αυτοί δεν λένε όλη την αλήθεια. Πίσω από αυτούς υπάρχουν πολλές σιωπές, πολλές υποθέσεις που δεν καταγγέλλονται ποτέ, άνθρωποι που δεν βρίσκουν τη δύναμη ή τη γνώση να μιλήσουν.
Τα θύματα δεν είναι μόνο γυναίκες. Είναι και άνδρες, παιδιά, ηλικιωμένοι. Η ενδοοικογενειακή βία δεν κάνει διακρίσεις. Και μας αφορά όλους.
Η φωνή: το μεγαλύτερο "όπλο" του θύματος
Όπως τόνισαν οι ομιλητές, το μεγαλύτερο όπλο ενός θύματος είναι η φωνή του. Υπάρχουν σήμερα νομικά εργαλεία και δομές υποστήριξης. Η σιωπή, αντίθετα, είναι το όπλο του θύτη.
Το μήνυμα της εκδήλωσης ήταν σαφές:
Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Είναι κοινωνικό έγκλημα. Είναι Πολιτειακό ζήτημα. Δεν χρειάζεται να "αντέχεις". Χρειάζεται να μιλήσεις. Να ζητήσεις βοήθεια. Και όσοι ακούμε, να μην προσπερνάμε...
