Έχεις μπροστά σου έναν προσαχθέντα και σε λίγο , οι ανακριτικές εκθέσεις θα αποτελούν σώμα της δικογραφίας !
Κάτι συνηθισμένο στο οκτάωρό σου.
Ποτέ όμως δεν μπορεις να φαντασθείς την κοινωνική πλευρά. Σου φαίνεται αλλά δεν είναι μια τυπική διαδικασία.
Οχι πάντα, αλλά για τα ναρκωτικά στην ασφάλεια και για τους εγκλεισμούς στην τάξη, όταν έπιανα μολύβι ήθελα καθαρή σκέψη και ακόμα καθαρότερη πρώτη ετυμηγορία. Αυτό το γνωστό και τετριμένο."Εμείς απαγγέλουμε και ο Εισαγγελέας κατηγορεί"
Ο μικρός το 1994 .........έλεγε η δικαστική απόφαση μπορεί να βλέπει τον πατέρα του στο οικείο αστυνομικό τμήμα.
Εναν όρο που για πρώτη φορά έβλεπα σε δικαστική απόφαση...
Στο ραντεβού ο πατέρας έδειχνε πολύ στοργή και αγάπη για τον μικρό και πάντα όταν τον αποχωρίζονταν, σκούπιζε κρυφά ένα δάκρυ. Δυστυχώς το δύωρο κάθε 15 μέρες ήταν πολύ λίγο και για τους δυό.Ιδιαίτερα δε ,όταν ο πατέρας, χάρισε ένα μικρό ποδήλατο , εκεί στο προαύλιο της Υπηρεσίας! !
Ακριβώς είκοσι χρόνια μετά ο μικρός ανέβαινε στην ίδια υπηρεσία ώς κατηγορούμενος πιά.....
Ήταν ο γιός του συναδέλφου μου, της ίδιας υπηρεσίας που είχε αποταχτεί πρίν χρόνια για την παραμύθα όπως την έλεγε τότε ο Αρχιφύλακας......
Αναδημοσίευση από τη σελίδα του στο facebook.