Το «Π», τηρώντας τις δεσμεύσεις του σε ό,τι αφορά την παράθεση νέων στοιχείων στο φως της δημοσιότητας, για πρώτη φορά παρουσιάζει ιδιόχειρα σημειώματα που αφορούν συστήματα που αγοράστηκαν συμπληρωματικά της «αγοράς του αιώνα» για τους…γαλλικούς «αντικατοπτρισμούς». Οι γαλλομαθείς θα θυμούνται ότι στα γαλλικά η λέξη «αντικατοπτρισμός» είναι mirage, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις δίδεται και ως δεύτερη ερμηνεία η έννοια της οφθαλμαπάτης.
Ωστόσο, ο μη γαλλομαθής και μη έχων καμία σχέση με τον κόσμο των εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι πολύ πιθανόν να τη συνδυάσει με την ελληνική λέξη «μοιράζω»,διότι ομοιάζει ηχητικά με τη γαλλική λέξη. Παρότι σύμπτωση, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει βάση, διότι ακόμη και ο αδαής που παρακολουθεί διαχρονικά για ενημερωτικούς λόγους τα εξοπλιστικά προγράμματα, ακούγοντας τη λέξη «mirage», συνειρμικά θα του έρθουν στο μυαλό δύο πράγματα: Η «αγορά του αιώνα» και η μετεξέλιξη της σε εκτροφείο οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων, με πολλές υπόνοιες για μοίρασμα χρημάτων κάτω από το τραπέζι προς κάθε «ενδιαφερόμενο». Τα ιδιόχειρα σημειώματα γραμμένα σε άψογα γαλλικά (ουδείς γνωρίζει εάν είναι γραμμένα από Γάλλο ή γαλλομαθή), που παραθέτονται στο φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας, σίγουρα εγείρουν πολλά ερωτήματα για τον ρόλο του μεσάζοντα με την ή τις offshore (ελληνιστί: υπεράκτια εταιρεία)…
Η εμπλοκή των MATRA και ΤΗΟΜSON
Η εμπλοκή της γαλλικής ΜΑΤRA στο πρόγραμμα προμήθειας των μαχητικών Mirage 2000 εστιάζεται στη συμπληρωματική προμήθεια που περιελάμβανε, μεταξύ των άλλων,80 βλήματα αέρος-αέρος R530 Super D, η οποία υπογράφηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1992. Υπενθυμίζουμε ότι η συμπληρωματική σύμβαση αφορούσε τις τραγικές ελλείψεις της αρχικής σύμβασης, μεταξύ αυτών, του συστήματος αυτοπροστασίας ICMS 2000 (βλέπε «Π», Σάββατο 13 Φεβρουαρίου) της ΤΟΜSΟΝ-CSF, καθώς και βληµάτων αέρος-αέρος BVR (BeyondVisualRange) µέσης εµβέλειας MATRA R530.
Τα εν λόγω βλήματα θα έδιδαν εξαρχής το επιχειρησιακό πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά, από τη στιγμή που ο χειριστής κατά τη διάρκεια της αναχαίτισης θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την εξαπόλυσή του από μεγάλη απόσταση (πέραν του οπτικού ορίζοντα), το οποίο σημαίνει μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά και, παράλληλα, δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας στην τουρκική πλευρά. Αυτό,όμως, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν η μικρότερη έλλειψη, διότι, αν και οι πρώτες μονάδες είχαν παραληφθεί το 1988 (4 Απριλίου 1988 προσγειώθηκαν τα πρώτα τέσσερα αεροσκάφη στην Τανάγρα), σχεδόν μετά από ενάμιση χρόνο, δηλαδή στα τέλη του 1989, αντιλήφθηκαν οι ιθύνοντες ότι υπήρχε μείζον πρόβλημα με το ραντάρ αεροσκάφους. Παρότι βοούσε ο Τύπος για το πρόβλημα σχεδόν από τις αρχές του 1989, στις αρχές Νοεμβρίου του ίδιου έτους παρελήφθησαν ακόμη 14 αεροσκάφη (δέκα μονοθέσια και τέσσερα διθέσια) για τον εξοπλισμό της δεύτερης Μοίρας (332 ΜΠΚ), που θα αξιοποιούσε επιχειρησιακά τον νέο τύπο μαχητικού.
Το πρόβλημα του ραντάρ RDM είχε εντοπιστεί από τους Έλληνες χειριστές στη διαμόρφωση αναχαίτισης (αποστολές αέρος-αέρος) και ειδικότερα στη διαμόρφωση κατόπτευσης (looh down). Με απλά λόγια, όταν ο χειριστής επέλεγε τη συγκεκριμένη διαμόρφωση του ραντάρ στην οθόνη του συστήματος, η εικόνα των στόχων δεν ήταν ευκρινής, διότι λόγω προβλήματος του ντόπλερ του ραντάρ εμφανίζονταν οι αντανακλάσεις του εδάφους. Ωστόσο, τα αντανακλαστικά της ελληνικής πλευράς –για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της παρούσης– επιεικώς βρίσκονταν σε αδράνεια, διότι όταν αποφασίστηκαν η επαναδιαπραγμάτευση του όλου προγράμματος και η διακοπή των παραδόσεων των υπόλοιπων αεροσκαφών, ήταν ήδη Μάιος του 1990, είχαν παραληφθεί 28 αεροσκάφη και είχε καταβληθεί κάτι περισσότερο από το 70% του συνολικού ποσού της αγοράς.
Σύμφωνα με τους αρχικούς υπολογισμούς, το κόστος της «αγοράς του αιώνα» ξεπερνούσε τα 200 δισεκατομμύρια δραχμές. Με απλά λόγια, όπως λέγει ο και θυμόσοφος λαός μας, «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», διότι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης ήταν ελάχιστα από τη στιγμή που η Τουρκία εξοπλιζόταν συνεχώς με F-16.Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτό υπογράφηκε η ελληνογαλλική σύμβαση ΤΑΛΩΣ, η οποία προέβλεπε την εφαρμογή τροποποιήσεων στο ραντάρ χωρίς κόστος για Ελλάδα, αλλά και την προμήθεια επιπλέον συστημάτων για τα αεροσκάφη,με κόστος δύο δισεκατομμυρίων γαλλικών φράγκων.
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν τα προαναφερθέντα βλήματα της ΜΑΤRA και το σύστημα αυτοπροστασίας της THOMSON, καθώς και 40 συστήματα (όσα και τα αεροσκάφη) καταύγασης συνεχούς κύματος (CW illuminator), για την ακριβή καθοδήγηση των πυραύλων R530. Με απλά λόγια, ναι μεν οι Γάλλοι έκαναν «δωρεάν» την τροποποίηση του ραντάρ, αλλά από την άλλη κέρδισαν ένα νέο συμβόλαιο. Για να αποδίδονται τα του Καίσαρος το Καίσαρι, το πρόγραμμα ΤΑΛΩΣ, αν και αποφασίστηκε για την επίλυση των προβλημάτων του ραντάρ, τελικά εξελίχθηκε σε ένα πρόγραμμα ουσιαστικής αναβάθμισης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των Mirage 2000.Ωστόσο, και η συμβολή του Έλληνα μεσάζοντα στην υπεράκτια εταιρεία φέρεται να ήταν καταλυτική για την επιτάχυνση των διαδικασιών…
Συμφωνίες κυρίων με ιδιόχειρα έγγραφα;
Σε ιδιόχειρα έγγραφα,που ομοιάζουν με πρόχειρες σημειώσεις στη γαλλική γλώσσα, φέρεται να προκύπτουν σαφείς ενδείξεις για συμβόλαια… που αφορούν την υπεράκτια εταιρεία του εν Ελλάδι «συνεργάτη» των Γάλλων με τις γαλλικές εταιρείες, που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα ΤΑΛΩΣ.
Ειδικότερα, στο πρώτο ιδιόχειρο έγγραφο, στο επάνω μέρος της σελίδας, υπάρχουν σημειώσεις που φέρεται να υπονοούν την υπογραφή κάποιας συμφωνίας μεταξύ του εν Ελλάδι μεσάζοντα και της ΤHOMSON CSF (νυν ΤΗΑLES) σχετικά με την προμήθεια του συστήματος καταύγασης συνεχούς κύματος CW illuminator, το οποίο στο σχετικό έγγραφο αναφέρεται ως «ILLUS (illuminateurs)»αλλά και για τους πυραύλους SUPER D για τα Mirage 2000. Στο ίδιο έγγραφο αναφέρονται ο αριθμός του συμβολαίου και η ημερομηνία 12 Μαρτίου 1993.
Σε έτερο έγγραφο υπάρχουν σημειώσεις που φέρεται να υπονοούν την υπογραφή κάποιας συμφωνίας μεταξύ του εν Ελλάδι «συνεργάτη» και της MATRA σχετικά με την προμήθεια των πυραύλων SUPER D για τα ελληνικά Mirage 2000. Στο σχετικό έγγραφο υπάρχει η ημερομηνία 3 Μαΐου 1993, καθώς και ο αριθμός 0,25%, που πιθανόν να σημαίνει το ποσοστό προμήθειας του μεσάζοντα, εάν αναλογιστεί κανείς το έγγραφο που αποκάλυψε το «Π» την προηγούμενη εβδομάδα.
Το τρίτο κατά σειρά ιδιόχειρο σημείωμα είναι πιο αποκαλυπτικό, διότι αναφέρεται στα δύο συστήματα με περισσότερες λεπτομέρειες, δίδοντας ακόμη ένα κομμάτι στην εικόνα του περίπλοκου παζλ της «αγοράς του αιώνα». Ειδικότερα,στην πρώτη παράγραφο γίνεται και πάλι αναφορά στη ΜΑΤRA και στην προμήθεια των βλημάτων Super D, καθώς και στο ποσοστό 0,25%. Ωστόσο, υπάρχουν δύο ημερομηνίες με διαφορά ενός έτους μεταξύ τους –3 Μαΐου 1993 και 3 Μαΐου 1994– και το ποσό 814.000.000 με την υποσημείωση κατά έτος.
Στη δεύτερη παράγραφο του ίδιου σημειώματος γίνεται αναφορά στην TOMSON CSF και στα 40 συστήματα καταύγασης CW illuminator, με έναν αριθμό σύμβασης που πιθανόν αφορά το συγκεκριμένο σύστημα. Ειδικότερα, αναφέρονται και εδώ ο αριθμός 0,25%, ο οποίος πιθανόν να παραπέμπει σε ποσοστό επί του συμβολαίου για τις υπηρεσίες του εν Ελλάδι «συνεργάτη», οι ημερομηνίες 12 Μαρτίου 1993 και 31 Δεκεμβρίου 1993 καθώς και το ποσό των 150.000.000 με την υποσημείωση κατ’ έτος.
Φυσικά, το τι ακριβώς σημαίνουν όλα τα προαναφερθέντα δεν μπορεί κανείς να πει μετά βεβαιότητας και θα ήταν πραγματικά άσκοπο και επιζήμιο να μπει στη διαδικασία των ατέρμονων υποθέσεων. Ωστόσο, εγείρονται ερωτήματα, διότι, αφενός, ο εν Ελλάδι συνεργάτης φέρεται να είχε «πάρει εργολαβία» τις γαλλικές εταιρείες προμήθειας αμυντικού υλικού που σχετίζονται με το μαχητικό Mirage 2000 και, αφετέρου, ποιος ο λόγος η THOMSON CSF να χρησιμοποιήσει «μεσάζοντα», από τη στιγμή που εκείνη την περίοδο υπήρχε στην Ελλάδα επίσημος εκπρόσωπος της εταιρείας. Επίσης, ποιος ο λόγος να εμπλακεί «μεσάζοντας» στο κομμάτι της προμήθειας των πυραύλων, από τη στιγμή που ήταν ειλημμένη απόφαση και περιλαμβανόταν σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα (ΤΑΛΩΣ), στο οποίο συμμετείχαν διάφορες γαλλικές εταιρείες. Και, φυσικά, εκείνο που δίνει «τροφή» για σκέψη και στον πλέον καλοπροαίρετο είναι τα ποσά που αναφέρονται στο σχετικό έγγραφο.
Για να μη θεωρηθεί, όμως, ότι υπονοείται κάτι εκτός από τα προφανή, η συνεργασία μιας εταιρείας με μια υπεράκτια εταιρεία δεν συνιστά παράνομη πράξη, διότι η όποια παραβατική δραστηριότητα, αν τελικά συμβεί, δεν πραγματοποιείται στην έδρα των εταιρειών αυτών, αλλά στις χώρες που αναπτύσσουν τις οικονομικές δραστηριότητές τους. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή δεν είναι παράνομες, όλες οι πολυεθνικές έχουν ιδρύσει offshore σε χώρες με ηπιότερο φορολογικό καθεστώς, για μια πιο αποδεκτή φορολόγηση των κερδών τους. Ωστόσο, υπάρχουν χώρες-φορολογικοί «παράδεισοι», που βρίσκονται στη«μαύρη λίστα» των ελληνικών αλλά και των ευρωπαϊκών φορολογικών υπηρεσιών, και η εγκατάσταση και δραστηριότητα γραφείων offshore εταιρείας από τις χώρες αυτές ελέγχεται αναλόγως.
Πύραυλος αέρος-αέρος MATRA Super 530D
Το βλήμα Super 530D (D-Doppler) της γαλλικής εταιρείας ΜΑΤRΑ είναι το τρίτο βλήμα της σειράς Superκαι αναπτύχθηκε με κύριο σκοπό την εμπλοκή και την καταστροφή στόχων που πετούν σε χαμηλό ύψος. Η ανάπτυξη του βλήματος ξεκίνησε το 1979 και στις βασικές του τροποποιήσεις περιλαμβανόταν η τοποθέτησηκεφαλήςημιενεργούμονοπαλμικού ερευνητή/ραντάρ τύπου AD26, η οποία ήταν και πιο ανθεκτική στις ηλεκτρονικές παρεμβολές για τα αντίστοιχα συστήματα της εποχής.
Το σύστημα καθοδήγησης βελτιώθηκε και εξοπλίστηκε με ψηφιακή ανάλυση σήματος, το οποίο επιτρέπει τον επαναπρογραμματισμό της κεφαλής και οι πρώτες δοκιμές του βλήματος πραγματοποιήθηκαν το 1984. Ο κορμός του βλήματος είναι κατασκευασμένος από ανοξείδωτο ατσάλι, ενώ ο διηλεκτρικός κώνος του ρύγχους από ίνες σιλικόνης για μεγαλύτερη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται, όταν το βλήμα εμπλέκεται με στόχο. Το βλήμα αυτό παρέχει δυνατότητα εκτέλεσης ελιγμών της τάξεων των 35g, έχει τη δυνατότατα εμπλοκής με στόχους σε μεγάλο ύψος, 24.400 μέτρα, και σε ύψος πτήσης κατά 12.200 μέτρα μεγαλύτερο από το ύψος εκτόξευσης.
Το ελάχιστο ύψος εμπλοκής είναι 60 μέτρα και η παραγωγή του φτάνει τα 2.370 βλήματα, για τις εκδόσεις Super 530F και 530D.Οι εκδόσεις R530, Super 530F και Super 530D εξήχθησαν σε Αργεντινή, Αυστραλία, Βέλγιο, Βραζιλία, Κολομβία, Αίγυπτο, Γκαμπόν, Ινδία, Ιράκ, Κουβέιτ, Λιβύη, Πακιστάν, Νότια Αφρική, Ελβετία, Βενεζουέλα, Ζαΐρ και Ελλάδα. Αξίζει να αναφερθεί πως,παρότι βρίσκονταν σε υπηρεσία από το 1988 σε πολλές από τις προαναφερθείσες αεροπορίες και ήταν διαθέσιμοι την περίοδο της υπογραφής της προμήθειας των 40 Mirage 2000, ουδείς από τους ιθύνοντες της πολιτικής σκηνής της εποχής είχε ακούσει την Πολεμική Αεροπορία για να τους συμπεριλάβει εξαρχής στο πρόγραμμα σε συνδυασμό με το CW illuminator, που θα έδιδε στα αεροσκάφη τη δυνατότητα καθοδήγησής τους.
Του ειδικού συνεργάτη
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Παρασκήνιο» που κυκλοφόρησε το Σάββατο 20/2