"Ευχαριστώ που υπάρχετε.."
Η ''περιπέτεια'' ξεκίνησε ξαφνικά και ενώ βρισκόμουν στο 5ο μήνα της εγκυμοσύνης μου.
Ξύπνησα με πόνους οι οποίοι άρχισαν να γίνονται εντονότεροι όσο περνούσε η ώρα ...
Μετα απο επικοινωνία με τον γιατρό μου έπρεπε να μεταφερθώ οσο πιο γρήγορα γινόταν στο μαιευτήριο..Ηταν μεσημέρι, και ώρα αιχμής..
Φανταστείτε λοιπόν να πρέπει να πάς απο τα νότια προάστια που μένω στα βόρεια....Λεωφόρος Βουλιαγμένης προς Λεωφόρο Κηφισίας...
Απλά δεν περνάει τίποτα....
Ξεκινώντας με το αυτοκίνητο μας απο το σπίτι εγώ και ο σύζυγός μου πρίν βγούμε στην Βουλιαγμένης για καλή μας τύχη,είχαν σταματήσει τα 7 παιδιά της ΟΜΑΔΑΣ ΔΙΑΣ τα οποία μας συνόδευσαν μέχρι τον προορισμό μας μέσα σε 15 λεπτα.....15 ΛΕΠΤΑ....
Απίστευτο πραγματικά..!!!
Τα δύο παιδιά πίσω απο το αυτοκίνητο, οι άλλοι δύο δεξιά και αριστερά μας και το ενα παλικάρι μπροστά...!!!!
Πραγματικά με κίνδυνο της ζωής τους έμπαιναν και διέκοπταν την κυκλοφορία για να περάσουμε με ασφάλεια..
(Να σημειώσω εδώ οτι οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ οδηγοί που κυκκλοφορούν εκεί έξω δεν έχουν κανένα σεβασμό σε τίποτα, μερικοί μάλιστα έβριζαν τα παιδιά με πολύ άσχημα λόγια....μόνο και μόνο επειδή καθυστέρησαν 1 δευτερόλεπτο να περάσουν....)
Εξαιτίας λοιπόν της ομάδας ΔΙΑΣ, εφτασα έγκαιρα και σώθηκαν, δύο ζωές,της μικρής μου που τώρα είναι τριών ετών και τη δική μου....
Ένα απλό ευχαριστώ είναι πολύ λίγο....
Να είστε όλοι καλά και να σας προσέχει ο Θεός....
Ευχαριστώ που υπάρχετε..
Ελευθερία Π.
* Το κείμενο αναρτήθηκε στη σελίδα στο fb ΔΙΑΣ in Action