Η αφήγηση που ακολουθεί γίνεται από Αστυφύλακα που είχε υπηρετήσει στην Ομάδας Σ της Άμεσης Δράσης Αττικής και παρατίθεται αυτούσια από το βιβλίο -Αστυνομική Αυτοπροστασία- των Αλ. Μπιτζή & Αθ. Περδίκη".
~ Η ΕΝΟΠΛΗ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ "Σ" ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΠΑΣΣΑΡΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΘΗΣ ~ (Μέρος 1ο)
Διαβάστε επίσης
"Στις 18-19/02/2000 εκτελούσα υπηρεσία ως οδηγός περιπολικού της ομάδας -Σ- κατά τις ώρες 22:00 – 06:00, στην περιοχή Ομονοίας - Μεταξουργείου.
Είχα τότε γύρω στα 10 χρόνια υπηρεσίας και την τελευταία διετία είχα παρακολουθήσει τρία σεμινάρια αυτοπροστασίας και μία εκπαίδευση στον προσομοιωτή.
Αισθανόμουν σίγουρος για τον εαυτό μου. Γύρω στις 04:20 και ενώ ανερχόμασταν στην οδό Μάρνη προς Πατησίων, στη συμβολή με την Καποδιστρίου διασταυρωθήκαμε με όχημα BMW, στο οποίο επέβαιναν τρία άτομα.
Το ανωτέρω όχημα έστριψε αριστερά προς Πλατεία Καραϊσκάκη και αμέσως έκανε δεξιά στην οδό Μαιζώνος.
Συνέχισα αργά την αρχική μου πορεία και γύρω στα 100 μέτρα, μετά τη διασταύρωση Μάρνη και Καποδιστρίου, έκανα επί τόπου στροφή και ταυτόχρονα κάλεσα σε ενίσχυση σταθμό -Σ-, που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση, για να ελέγξουμε από κοινού το όχημα BMW με τα τρία άτομα.
Ο σταθμός έφτασε σχεδόν αμέσως, αφού ήταν επί της Αριστοτέλους με κατεύθυνση προς κέντρο.
Αμέσως κινηθήκαμε προς Μαιζώνος και με το που στρίψαμε δεξιά από Μάρνη προς Μαιζώνος, γύρω στα 60 - 70 μέτρα πιο κάτω, εντοπίσαμε σταθμευμένο το BMW με τα άτομα μέσα.
Κινηθήκαμε γύρω στα 50 μέτρα με τα οχήματά μας και τα σταθμεύσαμε σχεδόν στη μέση του δρόμου. Κατεβήκαμε και οι τέσσερις αστυνομικοί απο τα περιπολικά.
Με τους φακούς και τα όπλα στα χέρια κινηθήκαμε προς το BMW.
Οι δύο οδηγοί από την αριστερή πλευρά του οχήματος και οι δύο συνοδοί μας από τη δεξιά πλευρά του, έχοντας προσυννενοηθεί για το ποιός θα δώσει εντολές στους ελεγχόμενους.
Πλησιάσαμε το όχημα στα 2 - 3 μέτρα (ίσως πήγαμε πολύ κοντά). Εγώ έδωσα εντολές οι μπροστά να βάλουν τα χέρια στο ταμπλώ του αυτοκινήτου και ο πίσω επιβάτης στο προσκέφαλο του οδηγού, ενώ ταυτόχρονα οι δύο συνοδοί φώτιζαν με τους φακούς την καμπίνα του οχήματος."
"Από τους τρεις μόνο ο οδηγός φάνηκε να υπακούει και μάλιστα, από το ανοικτό 8 - 10 εκατοστά παράθυρό του, με διαβεβαίωνε να μην ανησυχώ:
"Δεν είμαστε εγκληματίες, μην φωνάζεις τόσο αυστηρά".
Εκείνη τη στιγμή και σχεδόν αστραπιαία έκανε μια απότομη κίνηση με το αριστερό του χέρι και άνοιξε την πόρτα προβάλλοντας έξω με το άλλο του χέρι, όπλο τύπου UZI (χαρακτηριστικό με τη μεγάλη γεμιστήρα).
Φώναξα "όπλο" και άρχισα να ανταποδίδω στον οδηγό που είχε ήδη βγεί και πυροβολούσε εναντίον μου.
Ακούγονταν παντού πυροβολισμοί, καθώς δεχόμασταν πυρά από όλους τους επιβάτες του οχήματος.
Εγώ έχοντας "κλειδώσει" το βλέμμα μου στον οδηγό, από όπου δεχόμουν πυρά, ανταπέδιδα μέχρι να σιγουρευτώ οτι δεν ήταν απειλή για εμένα ή τους υπολοίπους.
Αυτός έτρεχε στο πεζοδρόμιο και με το χέρι γυρισμένο συνέχιζε να ρίχνει πίσω του.
Στραβοπάτησε 4 φορές αλλά δεν έπεσε κάτω. Το ίδιο είχε συμβεί και όταν του έριξα μόλις βγήκε από το αμάξι με το όπλο στραμμένο πάνω μου.
Και τότε τινάχτηκε 2 - 3 φορές χωρίς να πέσει κάτω. Ήμουν σίγουρος οτι φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα να σκοπεύσω συγκεκριμένα σημεία του σώματός του.
Θυμάμαι να ρίχνω πάνω σε κινούμενη φιγούρα, που έτρεχε μέσα σε τούνελ.
Όταν άδειασε η γεμιστήρα του όπλου μου και προσπάθησα να βάλω την εφεδρική, τότε κατάλαβα οτι είχα τραυματιστεί στο αριστερό μου χέρι, αφού αυτό ήταν ακίνητο και έκαιγε σχεδόν στο ύψος του ώμου.
Μόνο εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάποιο φόβο, ενώ γυρνώντας είδα τους υπόλοιπους συναδέλφους μου τραυματισμένους και αυτούς, να με ρωτάνε πως είμαι, αν έχω χτυπήσει και να μου λένε οτι τελείωσαν όλα.
Τότε ηρέμησα και άρχισα να βλέπω γύρω. Ευτυχώς ήμασταν όλοι σχετικά καλά. Αμέσως σκέφτηκα την οικογένειά μου και πώς θα τους ειδοποιούσα όσο πιο "ανώδυνα" μπορούσα.
Την ίδια στιγμή, άρχισα πολύ ξαφνικά να νοιώθω έντονη κόπωση και να ζεσταίνομαι πάρα πολύ.
Φθάνοντας τα πρώτα περιπολικά που είχαν ενημερωθεί από το κέντρο, μπήκα υποβασταζόμενος από συναδέλφους μου σε ένα, για να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο."
Συνεχίζεται...
* Η ανωτέρω αφήγηση αναρτήθηκε και στη σελίδα στο fb ΜΝΗΜΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
