Άλλη μια μέρα πέρασε ελπίζοντας ότι η ηγεσία μου θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της τόσο σε εμένα όσο και σε αρκετούς άλλους που ορκίστηκαν πιστή στους νομούς και το σύνταγμα της πατρίδας. Hηγεσία η οποία με έστειλε στη Μόρια της Λέσβου (με την συγκατάθεση μου βέβαια) ώστε να βοηθήσω στην αντιμετώπιση του συγχρόνου δράματος των μεταναστευτικών ροών. Δε θυμάμαι ποτέ να μην είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου που απορρέουν από το καθήκον μου να υπηρετώ τους νομούς της συντεταγμένης πολιτείας ούτε και ποτέ σε τυχόν παραλείψεις μου έστω και ελάχιστες να μην εκλέχθηκα γι’ αυτό.
Άλλωστε η υπηρεσιακή μου επάρκεια και ο ζήλος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο πολίτη ήταν κάτι που με έκανε πάντα υπερήφανο. Δε νιώθω την ιδιά υπερηφάνεια να φεύγω στα κλεφτά για να πάω στην εργασία μου μη με δει ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που ζω και δε μπορώ να πληρώσω. Δεν αισθάνομαι επίσης το ίδιο υπερήφανος να στερώ χρήματα από την οικογένεια μου χρεώνοντας πιστωτικές κάρτες ώστε να μπορέσω να πάρω τα απαραίτητα για τη διατροφή και διαμονή μου στη Λέσβο. Ούτε νιώθω υπερηφάνεια να ζητιανεύω δανεικά για εάν καφέ η οτιδήποτε αναγκαίο μικροέξοδο.
Δυστυχώς και αυτή η μέρα πέρασε χωρίς καμία απάντηση και φυσικά χωρίς κανένα αποτέλεσμα όσον αφορά την εφαρμογή του σχετικού νομοθετικού πλαισίου που ορίζει τις οικονομικές αποζημιώσεις των μετακινησεων-αποσπασεων .Άλλη μια νύχτα εργασίας θα αρχίσει οπού θα πρέπει να είμαι σε ετοιμότητα και εγρήγορση όπως ορίζουν οι νομοί και οι κανονισμοί της ΕΛ.ΑΣ αλλά και η συνείδηση μου.
ΕΝΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ.
Υ.Γ Αν αναρωτηθούν κάποιοι γιατί ήρθα και παρέμεινα είναι γιατί στα 50 μου δε μπορώ να γινώ κλέφτης ούτε απατεώνας και τα οικονομικά προβλήματα με ανάγκασαν να σκεφτώ και αυτή τη μικρή οικονομική βοήθεια ώστε να ανταπεξέλθω.