Αποφάσισα να γράψω και να στείλω αυτό το email, παίρνοντας αφορμή από το τραγικό περιστατικό που συνέβη με τον αρχιφύλακα στην Θεσσαλονίκη, ο οποίος φέρεται να παρουσίαζε κάποια ψυχολογικά προβλήματα.
Θα ήθελα να αναφέρω κάποιες σκέψεις ως ένστολος που είμαι (υπηρετώ σε υπηρεσία στο κέντρο της Αθήνας), αλλά και ως τριτοετής Φοιτητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στους κόλπους της Ελληνικής Αστυνομίας υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια, ελάχιστοι ψυχολόγοι ειδικών καθηκόντων, κυρίως στα πολύ-ιατρεία της ΕΛΛΑΣ και σε κάποιες μεγάλες διευθύνσεις της χώρας, που έχουν αναλάβει το έργο της ψυχολογικής στήριξης και την διαδικασία των ψυχοτεχνικών τεστ του ένστολου προσωπικού.
Στην πραγματικότητα όμως οι συνάδερφοι, παρόλο που μπορεί να έχουν την ανάγκη βοήθειας ενός ψυχολόγου, αποφεύγουν να πηγαίνουν ιδιαίτερα σε ψυχολόγους της υπηρεσίας, γιατί όπως λένε οι ίδιοι (ακόμη και σε εμένα), φοβούνται.
Έχουν την εντύπωση ότι θα στιγματιστούν από αυτό και γενικά επικρατεί η αντίληψη στο σώμα, ότι ο ψυχολόγος της υπηρεσίας, είναι ο άνθρωπος που θα πάρει με μεγάλη ευκολία το όπλο τους.
Η Ελληνική Αστυνομία θέλω να πιστεύω πως έχει αρκετούς ένστολους που είναι στο σώμα και έχουν πτυχίο Ψυχολογίας.
Νομίζω πως το καλύτερο θα ήταν το Υπουργείο να αξιοποιήσει όλους αυτούς τους συναδέλφους κατάλληλα (έχοντας βεβαίως και το πλεονέκτημα της διπλής ιδιότητας), τοποθετώντας αν είναι δυνατόν και από ένα Ψυχολόγο σε κάθε τμήμα ή τουλάχιστον σε κάθε διεύθυνση.
Με αυτόν τον τρόπο ο ψυχολόγος θα γίνει φίλος με το ένστολο προσωπικό και βοηθώντας άμεσα, όπου το κρίνει απαραίτητο αυτός, έτσι ώστε στο μέλλον να προλαμβάνονται και να αποφεύγονται τέτοια γεγονότα.
Αναστάσιος Βόπης Ένστολος
Φοιτητής ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών