Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελεί τον πιο πρόσφορο σάκο του μποξ στη χώρα μας.
Μια χώρα εφηβική, που αδημονεί να προσάψει σε άλλους τις δικές της αμαρτίες, έχει βρει στην ΕΛ. ΑΣ τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο.
Σοβαρά κοινωνικά προβλήματα με σύνθετες κοινωνικοπολιτικές αιτίες φορτώνονται στην Αστυνομία.
Η ΕΛ.ΑΣ. ευθύνεται για την εγκληματικότητα, η ΕΛ.ΑΣ για την λαθρομετανάστευση, η ΕΛ.ΑΣ. για τα τροχαία δυστυχήματα, η ΕΛ.ΑΣ ίσως – γιατί όχι- και για το προπατορικό αμάρτημα…
Ως ένα σημείο αυτή η συμπεριφορά εξηγείται. (χωρίς να δικαιολογείται.) Καλώς ή κακώς ή αστυνομία είναι από τις λίγες ορατές και εύκολα αντιληπτές μορφές εξουσίας. Κανείς δε βλέπει εύκολα βουλευτές, υπουργούς ή άλλους κρατικούς αξιωματούχους. Ο άνδρας με την στολή λοιπόν εκπροσωπεί το Κράτος στους δρόμους και μοιραία πληρώνει με την συσσωρευμένη οργή των πολιτών για όλες τις αδικίες της κρατικής εξουσίας, υπαρκτές και μη…
Δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις επιτυχίες της Αστυνομίας. Αυτές περνούν στα «ψιλά», τις θεωρούμε αναμενόμενες και δε τυγχάνουν της ίδιας προσοχής και διαφήμισης σε σχέση με τις λιγότερο επιτυχημένες ενέργειές της.
Αυτή την αδικία θέλει να αποκαταστήσει το παρόν άρθρο.
Είμαστε άραγε έτοιμοι να συγχαρούμε ειλικρινώς την ΕΛ.ΑΣ για την σημερινή της επιτυχία?
Φαντάζει ρητορικό το ερώτημα και αυτονόητη η απάντηση αλλά δεν είναι.
Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε στην άκρη παραδοσιακά ελαττώματα του λαού μας όπως η μικροψυχία και η μιζέρια?
Είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει ένα κομμάτι του δημοσίου τομέα που, παρά τα προβλήματα του, λειτουργεί επαγγελματικά και επιτυχημένα?
Είμαστε έτοιμοι να περιβάλλουμε αυτά τα παιδία-διότι είναι παιδιά του λαού, μη το ξεχνάμε- με την απαραίτητη εμπιστοσύνη και στήριξη?
Η Αστυνομία έχει το κρατικό μονοπώλιο της βίας καθώς και την δυνατότητα να αστυνομεύει τους πολίτες. Τα δικαιώματα αυτά πηγάζουν από ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό, ο οποίος έχει «θυσιάσει» λίγη από την ελευθερία του προκειμένου να την θωρακίσει.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργεί λοιπόν ομαλά αυτός ο σημαντικός θεσμός είναι να περιβάλλεται από την ενεργή και διαρκώς ανανεούμενη κοινωνική εμπιστοσύνη.
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση για την δημιουργία της ΕΛ.ΑΣ το 1984, ο τρόπος αλλαγής της σχέσης Κράτους και κοινωνίας είναι η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας των θεσμών.
Η Αστυνομία άλλαξε.
Εμείς?
· Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι διδάκτωρ Εγκληματολογίας (UniversityofEssex, UK), ειδικευμένος σε θέματα ασφάλειας, αστυνόμευσης και αντεγκληματικής πολιτικής στις Η.Π.Α. (LoyolaUniversityofChicago, USA)